कार्यालय सहयोगीको आवश्यकतामा हजारौं दरखास्त पर्ने तर त्यही जागिर पनि नपाउने मुलुक यही हो । खाने, बस्ने, लुगाफाटा, औषधोपचारलगायत जिन्दगीका लागि आवश्यक सबै सुविधा उपलब्ध गराई उपसचिवसरह जागिर, विदेश तालिम र तलबभत्ता दिँदा पनि चित्त नबुझेर राजीनामाको लर्को यहीं लाग्ने गर्छ ।
बिज्ञापन
प्रसंग हो, देशको सीमा सुरक्षाका लागि स्थापित सशस्त्र प्रहरी बलको । पदोन्नति भएर एसपी, डिएसपी र इन्स्पेक्टर भएकाहरू अहिले लर्को लागेर बिदेसिँदै छन् । अब छिट्टै त्यसरी देश छाड्नेमा एसपी वीरसिंह साहु, डिएसपीहरु दुर्गेश थापा, किरण पौडेल, सुदर्शन अर्याल, राजनविक्रम कार्की, योगेशचन्द्र बराल, होमनाथ पन्थी र जीवन भट्टराई छन् ।
बिज्ञापन
जम्मा ३७ हजारको संख्यामा रहेको सशस्त्र प्रहरी बलमा वरियता क्रम, जनशक्ति परिचालन, कार्यसम्पादन मूल्यांकन र वृत्ति विकासको अवसर कमजोर देखिएको छ । लामो समयसम्म बढुवा नभएको भन्दै तल्लो पदको दरबन्दी काटेर एसपी, डिएसपी र इन्स्पेक्टरको दरबन्दी थप्दा पनि तिनलाई देशभित्र टिकाउन सकिएको छैन ।
पोहोर साल पनि दरबन्दी थपेर सि सं ३ का सबै डिएसपीलाई एकै लटमा एसपी बनाइयो । एकैपटक उकालिएकाहरू सोही पदबाटै अवकाश हुनुपर्ने अवस्था छ । अहिले एसपी भइयो भनी रमाउनेहरू नै वृत्ति विकासको अवसर नदेखेपछि पाँच वर्ष नबित्दै राजीनामा दिन र वैरागिन थाल्ने अवस्था विद्यमान छ ।
बिज्ञापन
एउटा डिआइजी थप्दा ऊ मातहत रहनेगरी दुई जना एसएसपी, ४ जना एसपी र १० जना डिएसपीको व्यवस्था गर्नुपर्ने हो । क्रमशः पिरामिड शैलीमा संगठनको संरचना निर्माण गर्नेगरी जनशक्ति व्यवस्थापन गर्नुपर्ने हुन्छ । तर अहिले यसको ठ्याक्कै उल्टो दरबन्दी नै पोकापन्तरो झुण्डाएजस्तो भएको छ । शुरुमा ८५ जनाजति एसपीको दरबन्दी थियो । अहिले डेढ सयजति पुर्याइएको छ । यति धेरै एसपी बनाइएको सशस्त्रमा उनीहरूलाई कमाण्ड गर्नुपर्ने एसएसपीको संख्या भने केही अघि मात्र ८ जना थपेर तीन दर्जन जति मात्र पुर्याइएको छ । हाल यस संगठनमा आइजी, ३ जना एआइजी, १६ जना डिआइजी, र ३ दर्जनजति एसएसपीले ३७ हजार फौजको कमाण्डिङ गरिरहेका छन् ।
